Język | Stolica | Ustrój | Niepodległość |
angielski |
Honiara |
monarchia konstytucyjna |
7 lipca 1978 |
Powierzchnia | Ludność | Jednostka monetarna | Hymn |
28,450 km2 |
470,000 |
dolar Wysp Salomona (SBD) |
Solomon Islands |
Wyspy Salomona (Solomon Islands) - państwo wyspiarskie w południowo-wschodniej Oceanii, na wschód od Nowej Gwinei. Wchodzi w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Państwo Wysp Salomona obejmuje wschodnią część archipelagu o tej samej nazwie.
Gospodarka: Wyspy Salomona należą do krajów rozwijających się o gospodarce rynkowej. Duża pomoc zagraniczna (głównie Australii i Japonii). Rolnictwo dostarcza 48% produktu krajowego brutto (usługi 40%, przemysł 9%).
Najważniejsze uprawy: palma kokosowa, kakaowiec, bataty, taro (kolokazja), pochrzyn (jams), ryż, olejowiec, oraz maniok, warzywa, drzewa owocowe. Zbiory głównie ziemiopłodów w tysiącach ton (2000): ryż 2,4, rośliny bulwiaste 105, orzechy kokosowe 230, nasiona olejowca 5, kakao 3. Połowy morskie (głównie tuńczyk i bonito) 57 tysięcy ton (2000). Pozyskanie drewna (hebanowego i sandałowego) 468 tysięcy m3 (2000). Wyspy Salomona są słabo zwiedzane. W 2000 roku Wyspy Salomona odwiedziło 15 tysięcy turystów (głównie z Australii, Wysp Marshalla i Nowej Zelandii. Długość dróg około 1300 km, prywatnych (obsługujących plantacje) 800 kilometrów. Głównie porty morskie: Honiara, Yandina i Gizo. W budowie nowy port głębokowodny Noro (na Nowej Georgii). Międzynarodowy Port Lotniczy - Henderson, 25 lotnisk krajowych. Od 1979 czynna naziemna stacja satelitarna.
Demografia: Ludność rdzenna (Melanezyjczycy) stanowi 94% (spis z 1992 roku), Polinezyjczycy - 4%; większość wierzących to protestanci (77,5%) i katolicy (19,2%). W użyciu ponad 80 różnych języków z grupy melanezyjskiej oraz Pidgin English, który pełni funkcje lingua franca. W latach 1985-1992 średnie roczne tempo wzrostu ludności wynosiło 3,5%. Przyrost naturalny 33 (wskaźnik urodzeń 28 - 2000). 42% ogółu ludności stanowią dzieci, 4,9% jest w wieku ponad 59 lat. Ludność miejska - 19%.
Historia: Wyspy zostały odkryte w 1568 przez hiszpańskiego żeglarza Alvaro Mendana de Neyra. Wyspy Salomona podzielone zostały między Niemcy (północne wyspy, od 1885) oraz Wielką Brytanię (południowe wyspy, 1893). Część wysp została przekazanych Wielkiej Brytanii przez Niemcy w latach 1898-1900, która ustanowiła nad wyspami protektorat. Pozostałe w rękach Niemiec wyspy Bougainville i Buka weszły w skład niemieckiego protektoratu Nowej Gwinei Niemieckiej.
W okresie II wojny światowej (w 1942) znajdowały się pod okupacją japońską. Na Wyspach toczyły się jedne z najbardziej zaciętych walk na Pacyfiku (m.in. Walki o Guadalcanal). W latach 1943/1944 Japończycy zostali wyparci z większości archipelagu przez wojska amerykańskie.
W 1976 Wyspy otrzymały autonomię wewnętrzną, a 7 lipca 1978 uzyskały niepodległość. Pozostały jednak w brytyjskiej Wspólnocie Narodów. Jako suwerenne państwo Wyspy Salomona popadły w poważne kłopoty, wywołane powszechną korupcją i rosnącym deficytem budżetowym. Wybuch niepokojów społecznych wywołało załamanie normalnego funkcjonowania kraju. W lipcu 2003 gubernator generalny Wysp Salomona poprosił o pomoc międzynarodową. Miesiąc później na Wyspach wylądowało 2200 policjantów z ponad 20 krajów Pacyfiku dowodzonych przez Australię i Nową Zelandię.
Artykuł z Wikipedii, opublikowany na licencji GNU FDL.
Link do oryginalnej wersji/Autorzy hasła.
|