|
| Język | Stolica | Ustrój | Niepodległość |
| francuski |
Bangi |
republika |
13 sierpnia 1960 |
| Powierzchnia | Ludność | Jednostka monetarna | Hymn |
| 622,984 km2 |
4,23 mln |
frank CFA (XAF) |
La Renaissance |
Republika Środkowoafrykańska (franc. République Centrafricaine) - państwo w środkowej Afryce, w dorzeczach rzek Konga i Szari, graniczące z Kamerunem, Czadem, Sudanem, Demokratyczną Republiką Konga i Republiką Konga.
Ustrój polityczny: Zgodnie z konstytucją przyjętą w referendum w 1994 Republika Środkowoafrykańska jest republiką, w której głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych na 6-letnią kadencję. Władzą ustawodawczą jest 1-izbowe Zgromadzenie Narodowe ze 109 miejscami wybierane w wyborach powszechnych na 5 letnią kadencję. Władzą wykonawczą sprawuje rząd z premierem powoływanym przez prezydenta. Obecny prezydent objął urząd w wyniku przewrotu wojskowego w marcu 2003.
Kraj podzielony jest na 14 prefektur, 2 prefektury ekonomiczne i okręg wydzielony Bangi.
Geografia: Kraj położony w środkowej części Afryki, prawie całkowicie na wyżynie Azande. Wyżyna obniża się na północy w kierunku jeziora Czad, zmieniając się w płaskie, częściowo zabagnione tereny równinne.
Gospodarka: Pomimo faktu, że kraj posiada duże walory turystyczne i bogactwa naturalne, Republika Środkowoafrykańska jest słabo rozwiniętym krajem rolniczym. Uprawiane są m.in.: bawełna, kawa, tytoń, maniok, bataty, proso. 70% społeczeństwa utrzymuje się z uprawy roli i leśnictwa, a rolnictwo generuje połowę PKB szacowanego na 4,5 mld USD. PKB na jednego mieszkańca wynosi 1200 USD (wg siły nabywczej), jednak na najbogatsze 20% społeczeństwa przypada 65% dochodu. Wzrost gospodarczy wyniósł w 2003 1%, inflacja 3,6%, a stopa bezrobocia 8%, lecz w stolicy dochodzi do 23%.
Większość eksportu szacowanego na 172 mln USD stanowią nieprzetworzone surowce: diamenty stanowią 54% wartości eksportu, a drewno 16%. Głównymi partnerami handlowymi są Belgia i Francja.
Historia: Terytorium kraju wchodziło między XVI a XIX wiekiem w skład sułtanatu Bagirmi. Pod koniec XIX wieku tereny te zostały zajęte przez Francję i przekształcone w kolonię Ubangi-Szari, która następnie została włączona do Francuskiej Afryki Równikowej. W 1958 w wyniku referendum federacja została rozwiązana, a Ubangi-Szari pod nazwą Republika Środkowoafrykańska stała się republiką autonomiczną.
Republika pełną niepodległość uzyskała 13 sierpnia 1960 lecz była jednym z najbardziej niestabilnych państw w Afryce. 1 stycznia 1966 pułkownik Jean-Bédel Bokassa obalił urzędującego prezydenta Davida Dacko. Bokassa rządził w sposób dyktatorski, a w 1976 proklamował Cesarstwo Środkowoafrykańskie samego siebie ogłaszając cesarzem Bokassą I. W wyniku nieudolnych dyktatorskich rządów Bokassa został obalony w 1979 w wyniku przewrotu wspartego przez wojska francuskie. Po przywróceniu republiki władzę ponownie objął David Dacko jednak został obalony 20 września 1981 przez generała Andre Kolingbę. Kolingba wprowadził dyktaturę monopartyjną i objął funkcję szefa państwa i rządu. W wyniku nacisków opozycji w 1991 Kolingba zgodził się wprowadzić system wielopartyjny i przeprowadzić wolne wybory. Wybory z 1992, które wygrał Kolingba, zostały uznane za nieważne. Wybory w 1993 wygrała opozycja, a prezydentem został Ange-Felix Patasse, który został obalony w 2003 przez François Bozizé. Bozizé zawiesił konstytucję i rozwiązał parlament obiecując równocześnie przeprowadzenie nowych wyborów, których termin nie został dotychczas określony.
Artykuł z Wikipedii, opublikowany na licencji GNU FDL.
Link do oryginalnej wersji/Autorzy hasła.
|
Menu
