|
| Język | Stolica | Ustrój | Niepodległość |
| hiszpański |
Malabo |
republika |
12 października 1968 |
| Powierzchnia | Ludność | Jednostka monetarna | Hymn |
| 28,051 km2 |
529,034 |
frank CFA (XAF) |
Caminemos pisando la senda |
Gwinea Równikowa, Republika Gwinei Równikowej (hiszp. Guinea Ecuatorial, República de Guinea Ecuatorial) - państwo w zachodniej Afryce. W czasach kolonialnych pod nazwą Gwinea Hiszpańska. Graniczy z Kamerunem i Gabonem.
Geografia: Kontynentalna cześć Gwinei Równikowej - Mbini (dawniej Rio Muni) - leży w zachodniej części centralnej Afryki, wciśnięta między Kamerun i Gabon. Należą do niej też dwie wulkaniczne wyspy w Zatoce Gwinejskiej: Bioko (dawniej Fernando Po) - około 40 km od wybrzeży Kamerunu oraz Pagalu (dawniej Annobón) - okoł 600 km na południowy zachód od wyspy Bioko. Do tego dochodzą pomniejsze przybrzeżne wyspy: Corisco, Elobey Grande, Elobey Chico i inne.
Gospodarka: Przed uzyskaniem niepodległości gospodarka kraju zarabiała głównie na produkcji i eksporcie kakao. W 1959 była krajem o najwyższym PKB na mieszkańca w Afryce. Odkrycie ogromnych złóż ropy naftowej w 1996 i początek jej eksploatacji przyczyniły się do potężnego wzrostu wpływów budżetowych. W 2004 roku Gwinea Równikowa była trzecim największym producentem ropy naftowej w Afryce subsaharyjskiej. Leśnictwo, rolnictwo i rybołówstwo są także ważnymi elementami gospodarki. Dominuje rolnictwo nastawione na zaspokajanie potrzeb własnych. Wyniszczenie gospodarki rolnej po latach brutalnych rządów zmniejszyło wpływ rolnictwa na rozwój gospodarczy. Pomimo PKB wynoszącego 30000 USD na osobę (50 200 wg CIA Factbook, drugie miejsce po Luksemburgu), kraj zajmuje dopiero pozycję 121. wśród 177 państw na liście Human Development Index (HDI).
Historia: Pierwszymi mieszkańcami kontynentalnej części Gwinei Równikowej byli prawdopodobnie Pigmeje, których izolowane osady można znaleźć w północnej części regionu Mbini. W XVII-XIX wieku przybyli tu przedstawiciele ludów Banut - lud Fang. Na wyspę Bioko migrowali przedstawiciele ludu Bubi, zamieszkującego Kamerun i Mbini. Mieszkańcy Pagalu, pochodzący z Angoli, zostali sprowadzenie przez Portugalczyków.
Pierwszym Europejczykiem, który tu przybył w 1471, był portugalski odkrywca wyspy Bioko Fernao do Poo, który wybrał się tu w poszukiwaniu drogi do Indii. Nadał on wyspie nazwę Flor Formosa, czyli "piękny kwiat". Szybko jednak przyjęła się nazwa od imienia jej odkrywcy, później zhispanizowana na Fernando Po. Wyspa ta i sąsiednia Annobón (obecnie Pagalu) zostały zasiedlone przez Portugalczyków już w 1474. Zachowali kontrolę nad wyspami i wybrzeżem Gwinei aż do 1778, kiedy to na mocy traktatu z El Pardo scedowali prawo do tego obszaru Hiszpanii w zamian za terytoria w Ameryce Południowej. W latach 1827-1843 Brytyjczycy utworzyli na wyspie Bioko bazę wypadową do zwalczania handlu niewolnikami w Zatoce Gwinejskiej.
Kontynentalna część dzisiejszej Gwinei Równikowej, zwana przez Hiszpanów Rio Muni lub Hiszpańska Gwinea Kontynentalna (hiszp. Guinea Continental Espanola), stała się hiszpańskim protektoratem w 1885, a kolonią - w 1900. Ponadto na początku XX wieku wydzielone były dwie kolonie wyspiarskie Elobey, Annobón y Corisco oraz Fernando Póo. W 1909 zostały one połączone jako Hiszpańskie Terytoria Zatoki Gwinejskiej (Territorios Espanoles del Golfo de Guinea), choć częściej używana była nazwa Gwinea Hiszpańska. Od 1935 używano podziału na część wyspiarską (Fernando Póo ze stolicą w Santa Isabel i kontynentalną (Guinea Continental ze stolicą w Bata). 1 kwietnia 1960 dwa dystrykty zmieniły swój oficjalny status kolonii na prowincje zamorskie Fernando Póo i Río Muni. W 1963 zostały ponownie połączone, by utworzyć zamorski region autonomiczny Gwinei Równikowej, która uzyskała ostatecznie niepodległość 12 października 1968.
Artykuł z Wikipedii, opublikowany na licencji GNU FDL.
Link do oryginalnej wersji/Autorzy hasła.
|
Menu
