|
| Język | Stolica | Ustrój | Niepodległość |
| francuski |
Kinszasa |
republika |
30 czerwca 1960 |
| Powierzchnia | Ludność | Jednostka monetarna | Hymn |
| 2,34 mln km2 |
60,76 mln |
frank kongijski (CDF) |
Debout Kongolaise |
Demokratyczna Republika Konga (République démocratique du Congo) - państwo w środkowej Afryce, w dorzeczu rzeki Kongo, u której ujścia posiada 37 km dostęp do Oceanu Atlantyckiego. Republika posiada lądową granicę z 9 państwami: Angolą (2511 km), Burundi (233 km), Kongiem (2410 km}, Republiką Środkowoafrykańską (1577 km), Rwandą (217 km), Sudanem (628 km), Tanzanią (459 km), Ugandą (765 km) i Zambią (1930 km). W okresie kolonialnym DR Konga występowała jako Wolne Państwo Kongo (do 1908) i Kongo Belgijskie (do 1960), a po uzyskaniu niepodległości w latach 1971-1997 jako Zair. Dla odróżnienia od sąsiadującej Republiki Konga (Kongo-Brazzaville), DR Konga występowała również jako Kongo-Léopoldville, a obecnie po zmianie nazwy stolicy, jako Kongo-Kinszasa.
Największe miasta kraju: Kinszasa, Lubumbashi, Mbuji-Mayi, Kisangani, Kananga.
Gospodarka: Oparta na górnictwie i rolnictwie. Eksploatuje się lasy oraz rudy miedzi, kobalt (1 miejsce na świecie), mangan, cynk, cynę, żelazo, diamenty, złoto, srebro, węgiel kamienny, ropę naftową. Rozwinięty przemysł hutniczy, petrochemiczny, spożywczy, włókienniczy, cementowy oraz produkcja energii elektrycznej z hydroelektrowni. Rybołówstwo morskie i śródlądowe.
Historia: Pierwsze ślady obecności człowieka na terenie DR Konga pochodzą z okresu paleolitu. W okresie przedkolonialnym powstały tu liczne państwa plemienne, częściowo zjednoczone w federacji Kuby. W XVI wieku na południu kraju powstało państwo Luba. Szczyt rozwoju obu państw przypadł na XVIII wiek.
Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Konga był w 1482 portugalski żeglarz Diogo Cao. Portugalia nawiązała stosunki dyplomatyczne z królem Konga. Wpływy Europejczyków wzrosły w XIX wieku gdy belgijski król Leopold II sfinansował wyprawę Henry'ego Mortona Stanleya wzdłuż rzeki Kongo mającą na celu ustanowienie tam jego władzy. Podczas konferencji w Berlinie (1884-1885) uznano Leopolda suwerenem Wolnego Państwa Kongo. W 1908 Leopold scedował Kongo i od tego momentu stało się ono oficjalnie kolonią belgijską pod nazwą Kongo Belgijskie.
Belgia przyznała niepodległość DR Konga 30 czerwca 1960. Natychmiast wybuchła wojna domowa, a bogate w surowce mineralne prowincje: Katanga i Kasai dokonały secesji. Na początku 1961 oddziały wierne generałowi Josephowi Mobutu zabiły premiera Patrice Lumumbę, schwytanego w grudniu 1960. Przy pomocy ONZ została zażegnana secesja Katangi (1962) i Kasai (1963).W 1965 władzę przejął gen. Mobutu i w 1971 zmienił nazwę kraju na Zair a swoje nazwisko na Mobutu Sese Seko. Mobutu w polityce międzynarodowej zbliżył się do USA, występując przeciw wspieranemu przez ZSRR sąsiadowi Angoli. Nieudolność rządów i korupcja doprowadziły do załamania gospodarki.
W maju 1997 Mobutu został obalony przez Laurenta Kabilę, który przywrócił starą nazwę państwa. Sytuacja w kraju pozostała jednak nadal niestabilna i już w sierpniu 1998 wybuchła rebelia wspierana przez Rwandę i Ugandę. Pomoc Kabili zaoferowały: Angola, Namibia i Zimbabwe. 10 lipca 1999 6 krajów afrykańskich biorących udział w konflikcie podpisało w Lusace porozumienie pokojowe kończące konflikt. W styczniu 2001 został zastrzelony Laurent Kabila, a urząd prezydenta objął jego syn Joseph Kabila. W chwili obecnej pomimo formalnego zakończenia działań wojennych jego rząd nadal nie ma kontroli nad znaczną częścią kraju.
Artykuł z Wikipedii, opublikowany na licencji GNU FDL.
Link do oryginalnej wersji/Autorzy hasła.
|
Menu
