|
| Język | Stolica | Ustrój | Niepodległość |
| hiszpański |
Santo Domingo |
republika |
27 lutego 1844 |
| Powierzchnia | Ludność | Jednostka monetarna | Hymn |
| 48,730 km2 |
9,04 mln |
peso dominikańskie (DOP) |
Quisqueyanos valientes |
Dominikana (Republika Dominikańska) - drugie (po Kubie) co do wielkości państwo na Morzu Karaibskim. Zajmuje ok. 2/3 powierzchni wyspy Hispaniola, dzieląc ją z położonym po stronie zachodniej Haiti.
Gospodarka: Główne produkty przemysłu rolno-spożywczego to cukier, tytoń oraz kawa, które są obok złota i innych metali, cennym towarem eksportowym.
Kultura: W Republice Dominikańskiej językiem urzędowym jest hiszpański. Język ten wprawdzie odbiega nieco od tego (lub tych - jako że w Hiszpanii występuje również wiele różnych dialektów), który używany jest na Półwyspie Iberyjskim, jednak nie na tyle, aby stwarzało to problemy z komunikowaniem się. Różnice te zaznaczają się zarówno na podłożu leksyki, jaki i wymowy.
W sferze leksykalnej dostrzec można wpływy kultury rdzennych mieszkańców wyspy (los Tainos), np. w wyrazach: guagua - pojazd (autobus), mangú - tłuczona mieszanka (np. bananów). Również okupacja kraju przez wojska amerykańskie, jak i bliskość obu krajów pozostawiły swój ślad na języku używanym w Dominikanie, np. w słowach: chequear (z ang. to check - sprawdzać) lub setear (z ang. to set - uporządkować).
W sferze wymowy typowym dla Karaibów jest zamienianie "r" z "l" i na odwrót, w zależości od regionu. I tak w Santo Domingo zamiast "mi amor" (kochanie) usłyszeć można /mi amol/. Na południowym zachodzie z kolei "falda" (spódnica) wymawiana jest jako /farda/. Niewątpliwie najśpiewniejszym akcentem charakteryzują się mieszkańcy północnej części kraju - el Cibao. Tu z kolei głoska "r" zastępowana jest przez "i" - stąd "Puerto Plata" brzmi jako /pueito plata/.
Historia: Rdzennymi mieszkańcami Hispanioli byli Tainowie. W roku 1492 została odkryta dla Europy przez Krzysztofa Kolumba, czego konsekwencją była stopniowo postępująca okupacja hiszpańska. Santo Domingo, stolica kraju założona w 1496, jest najstarszym stałym osiedlem europejskim w obu Amerykach.
W ciągu stuleci ludność wyspy wzbogaciła się m.in. o niewolników afrykańskich (od początku XVI w.) oraz francuskich osadników. Zachodnia część wyspy, pod kontrolą francuską, znana jako Saint-Domingue wyodrębniła się w roku 1804 po serii powstań i walk (m.in. przeciw Legionom Polskim) jako niepodległe państwo Haiti. W latach 1821-1843 Dominikana znajdowała się pod okupacją haitańską. 2 lutego 1844, po zwycięskim powstaniu, ogłoszono niepodległość. Nastapiła seria wojen z Haiti, a w latach 1861-1865 była kolonia znajdowała się pod ponowną okupacją hiszpańską. Nie był to koniec niepokojów: w latach 1916-1924 Dominikanę okupowały wojska amerykańskie. Wkrótce potem, w roku 1930, rozpoczęła się tzw. era Trujilio, trwająca do roku 1961, w którym prezydenturę - po raz pierwszy - objął Joaquín Balaguer.
Artykuł z Wikipedii, opublikowany na licencji GNU FDL.
Link do oryginalnej wersji/Autorzy hasła.
|
Menu
